Είναι μέρες πολλές που λέω να ενημερώσω αυτή τη σελίδα αλλά άμα δεν σε θέλει... Δεν σε θέλει.. Και δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα επ΄αυτού. Όπως άλλωστε συμβαίνει γενικότερα στη ζωή. Δεν ξέρω αν το έχετε διαπιστώσει κι εσείς, αλλά δεν συντονιζόμαστε μεταξύ μας. Όταν εσύ πας, ο άλλος έρχεται. Δεν έχεις χρόνο ούτε για να ανασάνεις και οι άλλοι που... ανασαίνουν μια χαρά σε πρήζουν ολοσχερώς. Και μόλις βρεις χρόνο σου τον κλέβουν κάτι επιτήδειοι-μανούλες, σε χρόνο dt. Σαν κάποιος εκεί ψηλά να πειράζει τα ρολόγια μας και να το χαίρεται. Διότι δεν το κάνει άπαξ αλλά κατ΄' εξακολούθησιν. Εκτός κι αν είναι περισσότερα τα πειραχτήρια των ρολογιών. Μου θυμίζουν πάντως τα πιτσιρίκια που μόλις βρουν καινούργιο παιχνίδι κοιμούνται και ξυπνούν με τη σκέψη του. Έρχεται όμως και η στιγμή που θα το βαρεθούν... Μήπως λοιπόν είναι καιρός, ε ψιτ κύριοι... σε σας εκεί ψηλά απευθύνομαι, να παίξετε λίγο με τα αυτοκινητάκια σας και να κάνετε τους Σουμάχερ αντί να πειράζετε τους λεπτοδείχτες του κοσμάκη και να τα κάνετε όλα τούμπα; Λέω εγώ τώρα.. Υ.Γ. Ο κούκος είναι κειμήλιο από τον παππού που το προσέχω σαν τα μάτια μου. Έχει σταματήσει να κουνά τα βαρίδια του προ πολλού αλλά με αυτό τον τρόπο είναι σαν να μου προσέχει στιγμές από το παρελθόν που έφυγαν και δεν θα ξανάρθουν...

Όταν την πρωτοείδα ήταν στα ίσια της. Ανεβασμένη πάνω σε μία εξέδρα να κοιτά το συνεχές πέρα- δώθε των αυτοκινήτων στη Λεωφόρο Συγγρού. Όταν την ξαναείδα όμως μετά από δύο ώρες, είχε κάνει ήδη την υπέρβασή της. Έστω κι αν για αυτή την υπέρβαση βοήθησαν άλλοι, το μήνυμα για το κυνήγι του... αδύνατου το έστειλε. Κάποιες φορές το καταφέρνουμε, άλλες το πλησιάζουμε κι άλλες, ίσως και να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά. Το σημαντικό όμως είναι ότι σε αυτή την διαδρομή, είτε φτάσουμε στον τελικό προορισμό είτε όχι, δεν τα κρατάμε δεμένα..

Ένα από τα τραγούδια του ήταν η αφορμή για να επιστρέψω και πάλι στην αγκάλη της ξένης μουσικής που είχα εγκαταλείψει παιδιόθεν. Κι αυτή ήταν η πρώτη φωτογραφία που ήθελα να αφήσει το χνάρι της σε αυτό το πολύχρωμο ημερολόγιο. Ταιριάζει και με το φόντο...